انسان ها در عصر پست مدرنیته،دربه دردنبال زمان ومکانی می گردند که معنای حقیقی روانی رادرآن کشف کنند و رضایت قلبی از زندگی داشته باشند.تجارت و سفرهای مختلف،غذاهای رنگارنگ ، ویلاهای کوچک وبزرگ ومدرن ترین ابزارووسایل،انسان رابه خوشبختی نرسانده ،حال آنکه مسلمانان ،خانه ای مقدس دارند که اولین خانه ای است که خدابه مبارکی روی زمین بناکردوآنهارابه راحتی می توانندازآرامش بی نهایتی که خدا برای ایشان مقدرکرده،استفاده کنند و غرقدر«حضور»شوند.کعبه در شهری که دانه دانه ی ریگ های آن،وحی خدا بر پیامبررا حس کرده اند وکسانی که فکر و اندیشه و عملشان پلیدو پاک است(کافران ومشرکان)نباید وارد آن و سرزمین اطرافش شوند و هیچکس حق هیچ گونه هتک حرمت،ارتکاب خلاف وسلب امنیت از کسی یا چیزی را ندارد و اگر کسی چنین کند کیفر او مضاعف خواهد بود آرامش حرم الله ابدی و گوارای وجودتان)
نخستین سرمشق
سی ویکم شهریورآغاز هفته ی دفاع مقدس ویادآور روزی که سپاه کنیه توزابرهه،باردیگر به طمع خام به فکر هجوم وحمله به کشوری افتاد که مردم ان با دستهای ایمان و اراده خویش بر سرنوشت زندگی خود حاکم شده بودند. و می خواستنداز پس سالیان متمادی پادشاهی واستبداد ،در فضای آزاد و مستقل به عمران و آبادسازی سرزمین خویش بپردازند . سپاه ابرهه بازهم بی توجه به شکست تاریخی اش بار دیگر در حالی که می پنداشت همه راغافل گیر کرده ،توسط ابابیل هایی که پیش بینی نمی کرد سنگباران شدو اندک،اندک به زانو در آمد ابابیل ها این دفعه پرندگان آ سمانی نبودند که به زمین می آمدند بلکه پرندگان زمینی بودند از میان ما برخاسته وبه پرواز در آمده بودند ودر مقابل دشمن ایستادند وآخرین پرواز سرخ خویش را درپیش داشتند.
اول مهرسال 59روز شروع نخستین (مدرسه ی نمونه ی مردمی) بودکه فقط از عاشقان بی باک ودلپاکی ثبت نام می کرد که دل در گرودوست ،داشتندو جان خویش را دستمایه معامله با او می نمودند نامش مدرسه عشق بود در اولین ساعت درسی که آغاز شد دست معلم به هوا به گردش در امد و نخستین سرمشق را برای تعلیم و تمرین دانش اموزان نوشت مشقی که موضوعش « مشق عشق » بود .
دوستان در هوای صحبت یارزر فشانند و ما سرافشانیم »
همهمه ای در کلاس در گرفت و همه شروع به نوشتن مشق شدند مشقی که تاریخی شد و دفتر مشقی که کتاب گشت آری اینک سالها از جنگ تحمیلی می گذرد اگر چه جنگیدن به گونه ای دیگر است اما برخی از همان بچه های به یاد ماندنی مدرسه عشق در میان ما زندگی می کنند که حتی حاضر نیستند همسایه آنها بفهمد که زمانی دانش اموز آن مدرسه بوده اند باز همچنان بی ریا و بی ادعا .
بیایید دراول مهر یاد و خاطره جاودانی آن مدرسه تاریخی را در دل زنده کنیم به خصوص در دل جوانانی که بچه ها و برادران و خواهران همان جوانها هستند .
این صدای پا که می آید زدور افکند بر هستیم یکباره شور
صدای پای بهار است بهار دلها بهار قران .در کوچه دلتنگی . که سبزینه های عشق را .. ومحبت را و معاد سبزجسم وجان را مناجات می کند مناجات بلند آوازه ای که به کوچه باغهای فرخنده نزول کلام خدا در ماه ضیافت اوکه صالحان و نیک اندیشان خداجوی لبیک عشق گویند و سبد خاطره را سرشار از رنگین کمان پروانه ها سازند وزلال آبی ایمان .
آری رمضان بهار قران و فصل مناجات با پروردگار که در این ماه زنگ گناه از آئینه دل روزه داران سحر خیز زدودهمی شود و دل انها . چلوه ی خدایی و جمال را در خود منعکس می سازد بنده ای که یازده ماه از حریم قرب الهی به دور افتاده ناگهان خود را در استانه ی رحمت او می بیند در حالیکه خوان ضیافت الهی در برابر او گسترده و لطف حق . باز اورا می پذیرد اینجاست که آدمی احساس لذتی آمیخته با شرم و نشاطی آمیخته با زاری در خود می کند و می خواهد ازخدای خود پوزش طلبد و دور از اغیار در خلوتی خاموش با خدا دمساز گردد وبگرید . بنالد و سر بر آستانه ی شکوه اوساید.
و براستی چه لذت بخش است هنگامی که چشم ها در خواب و دنیا ارام و صداها و آواها خاموش . آدمی در خلوت دلخواه . اعمال خود را در نظرمجسم کند و به گذشته های خود ژرف بنگرد و آنگاه لطف و رحمت خدا را در هر قدم وپرده پوشی آن ستار را در در نظر اورد و عاشقانه بنالد و شرمسارانه با خدا مناجات کند و از او آمرزش طلبد چه شیرین است هنگامی که زمزمه آرام مناجات از اشک طراوت گیرد و از سوز دل حرارت پذیرد و طنین دلکش در پرده ی نازک شببلغزد و در دست نسیم سحری . بسوی خدا بالا رود و زمزمه ای که از اخلاص و عشق سرچشمه گرفته و از سوز دل بر افروخته شده .
پس بیاییم با نور سبز بهار . دلمان را چراغان کنیم . پندار سبز باور خوب زیستن را در بلندای اندیشه هایمان جاودانه سازیم و زمزمه کنیم : « الهی ! اذقنی حلاوت و ذکرک » پروردگارا شیرینی ذکر و یادت را بمن بچشان »
واین فرصتی که دوباره به ما داده شده را غنیمت شمریم و از لحظه لحظه آن استفاده کنیم و خداوند را شاکر باشیم .
امام صادق (ع) می فرماید : « شیعیان ما کسانی هستند در شادیهای ما شاد ، شاد و در ناراحتیهای ما ناراحت باشند » .
این روزها روز جشن و شادمانی و در کوچه و بازار شاهد آماده شدن برای نیمه شعبان می باشیم .بازار مداحی و سرودها یا بهتر بگویم ترانه ها نیز داغ است .
براستی این شادمانی ها چقدر با معرفت و شناخت ائمه همراه است ؟ آیا تا کنون در مورد مداحی یا شعرهای برخی پیشینیان با برخی شعرهای امروزی ـ که جدا حالت یکبار مصرف دارند ـفکر کرده ایم ؟ آثار گذشته که با وجود کلی گویی ها در اشعارشان به راستی از سر معرفت ، شعر می سرودند. و مخاطب شعرشان اولا خود اهل بیت بوده و سپس مشتاقانو به همین خاطر هم جاودنه اند . اما آیا همه مداحین و خوانندگان ما (که تعدادشان کم نیست در واقع به اندازه پیراهن و شلوارهای بازار خواننده بوجود آمده ) اینگونه اند ؟
توجه به « شادمانی مستمع » و یا لطایف مختلف از جمله چند دقیقه شور زدنها حداقل خسارتی که دارند وارد شدن شنونده و مداح در عالم بی خبری و غفلت نسبت به فضائل اهل بیت( علیهم السلام )و گناه این قصوری و کوتاهی هم برعهده مداح ومستمع وهم شاعر وحتی رسانه هاست که به جای خدمت اهل بیت و نشر فضائل آنان … در خدمت مداح محترم و خواسته ها و رفع نیازهای کاذب او و مستمعان جوانش قرار داده و می دهد…..
به امید یک شادی اصولی ومعرفتی و حتی یک عزاداری معرفتی ( جرا که واقعا عزا داریهای ما هم عزاداری نیستند ) و در واقع به امید شیعه حقیقی بودن.
نمی دانم با این بیان نارسا و زبان قاصر چگونه از اراده و صبرتان می توانم بگویم . شما که همچون اسماعیل ، سرافراز از مذبح عشق برگشتید تا حجتی باشید بر ما آیندگان .
شما که فریبندگی ظواهر دنیا شرمگین شماشد.
ای یادگاران سالهای بهاری شهادت و راویان حدیث خون و آتش ، ای کسانی که یادگار خیمه های کرخه اید خیمه هایی که هنوز هم ناله و زمزمه ی بچه های راحل آن بگوش می رسد و مظلومیت بچه های بی نشان کربلای چهار را زمزمه می کند.
ای شاهدان بازمانده از کاروان ایثار و چراغ هدایت باوران ، فرزندان عاشورا و منتقمین حسین (علیه السلام ) کجایند دستهایتان ؟ کجایند پاهایتان ؟ و کجایند چشمهایتان ؟
بی گمان دستها و پاهایتان سندی شده که مظلومیت حضرت ابوالفضل (علیه السلام ) را فریاد می کشد . و می رود تا رویش سیز بودن را با خون سرخ شهیدان آغاز کند و به نسل فردا درسِ شدن بیاموزد و چشمهایتان در منتهی الیه سرزمین ایمان به دیده بانی نشسته تا چشم ناپاک نامحرمی به حریم اهل حرم نیفتد .
چه زیبا گفت پیر فرزانه که « شما جانبازان رهبران نهضتید » آری امام خمینی (ره)رهبر جانبازان وشما جانبازان رهبر نهضت اید.
بگذارید عاشقانه تر بگویم : روزی که شما با پاهایتان راهی جماران و زیارت خورشید عالمتاب می شدید و از سبوی عشق ، پیمان سرمستی و جانبازی می گرفتید ، آنروز که با چشمهایتان آفتاب را نظاره می کردید ، با مولا و مقتدایتان عهد بستید که اگر بند بند وجودتان از هم بگسلد ، دست از پیمان خود بر نمی دارید و امروز که راهی بهشت زهرا می شوید و از لابه لای پنجره های کوچک ضریح آقا با مرادتان دردِ دل می کنید و می گویید : ای آقای من آیا به پیمان خود عمل کردیم ؟ آیا یار باوفایی بودیم ؟ آیا امروز ما را جزو یاران خود می پذیرید؟
آنگاه با حبابهای نورانی اشک بر فراز ستارگانی می روید که سربه زانوی شما گذاشتند و سبکبال بسوی آسمانها پر کشیدند.
با آرزوی سلامتی همه جانبازان بخصوص جانبازان شیمیایی .
سلام به پاسداران دین اسلام
سلام به پایه های صبر واستقامت آنان که در برابر دشمنان دین و بشریت آنچنان استقامت ورزیدند که سرو در برابر آنان خم شد .
چه زیباست که روز میلاد باسعادت حضرت امام حسین (ع) را روز پاسدار نامیده اند چرا که او همان پاسدار واقعی و حافظ دین حق بود و به مسلمانان آموخت که چگونه و تا چه حد پاسدار دین خود باشیم پس درود و
سلام می فرستیم به تمام پاسدار دین حق .
انساهایی بیدار که سر بندگی بر آستان خاک ذوالجلال نهاده و در حفظ دین خود کوشیده و به معدن عظمت و
قدرت اتصال یافته و در حقیقت «به فتح الفتوح » دست یافته و پیروزی در جبهه های جنگ جلوه ای از این فتح
بزرگ درونی است
آنهایی که گوشهْ گمنامی و شوریدگی خویش را به همهْ دنیا نمی فروشند و حاضر نیستند شرف پاسداری از دین حق را با کل هستی معاوضه کنند چرا که اقتدابه سردار شهید کربلا حسین (ع) نموده و عشق و وفای به مولایشان را از حضرت ابوالفضل(ع) آموخته اند .
در واقع باید بگوییم آنها باطن «اشداء علی الکفار» را دیده اند که این چنین از دشمن خداو دشمن رسول خدا(ص) و دشمن ولی خدا بیزاری می جویند و همه عمر خود را وقف جهاد فیسبیل الله نموده اند و دعای فتح مکه نشانهی پیوندی است که بین آنها و تاریخ صدر اسلام وجود دارد .
اگر این پیوند حفظ شود مانیز هسته ی نخستین تمدنی خواهیم بود که همه ی جهان راتسخیر خواهد کرد و زمینه ی ظهور دولت جهانی عدل آن محبوب را فراهم خواهد نمود . (ان شاءالله )
رماه شعبان ماه پیامبر خدا(ص) پیامبر صلح و صفا . پیام آور رحمت
در ابتدای ابتداها در آن آغاز آغازین سخن صادر اول کلام ذات حق نور مبین روح محمد بود . هزاران سال در تقدیس .هزاران سال در تسبیح و هزاران سال بهر عصمت بود و بهر رأفت .کسی که مبعوث شد تا هدایت کند انسانها را و بشارت دهد به مؤمنان و انذار کند کفار را .
فرا رسیدن ماه پیامبر را در سال مزین به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله وسلم ) بر دوستداران و شیفتگان امامت و ولایت و خالصان درگاه او تبریک عرض می نمایم .
ای پیغامبر صلح و پیام آور رحمت
در پرتو ادراک تو گل کرد حقیقت
دشمن همه خار است و تو جان بخش بهاری
هرگز نشود مانع خورشید .غباری
نور تو در آئینه خلقت ازلی بود
نوری که در آن پرتو اسرار علی بود.
